Βυζαντινοί χρόνοι

Η Κόρινθος την περίοδο αυτή είναι, μαζί με την Πάτρα και την Θήβα, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα μεταξουργίας και ύφανσης μεταξωτών υφασμάτων. Η όλη δραστηριότητα των υφαντουργικών αυτών εργαστηρίων είναι υπό τον άγρυπνο έλεγχο αυτοκρατορικών αξιωματούχων και αρκετά αποτελούν αυτοκρατορική (δημόσια) περιουσία.

 

Για να αποφευχθούν οι διάφορες βαρβαρικές εισβολές τειχίστηκε με ισχυρό τείχος ο Ισθμός το 546 από τον Ιουστινιανό. Παρόλα αυτά δέχτηκε πολλές επιδρομές από Σλάβους, Γότθους και Άραβες.

 

Τους τελευταίους εξόντωσε το 883 μ.Χ. ο ναύαρχος του Βυζαντινού Στόλου Ωορύφας που μετέφερε ολόκληρο τον στόλο του από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο μέσω του Δίολκου εντός μιάς νύκτας!

 

Το 1147 όμως η πόλη κουρσεύτηκε από τους Νορμανδούς που απήγαγαν όλους σχεδόν τους υφαντουργούς της και τους μετέφεραν στην Σικελία.

 

Έκτοτε η πόλη ακολουθεί καθοδική πορεία και πέφτει στα χέρια των Φράγκων. Μιά αναλαμπή ήταν η Δεσποτεία του Λέοντα Σγουρού που αντιμετώπισε τους Φράγκους και βρήκε ηρωικό θάνατο.

Το 1395 θα περιέλθει στο Δεσποτάτο της Πελοποννήσου, αλλά το 1397 θα πουληθεί στους Ιωαννίτες Ιππότες.